Naszym wzorem a zarazem ideałem jest Najświętsza Dziewica całkowicie oddana Bogu. Maryja jest dla nas Mistrzynią życia duchowego, wzorem każdej z nas w wiernym słuchaniu, przyjmowaniu i wypełnianiu Słowa Bożego. Stąd 4 ważne cechy, które charakteryzują naszą postawę wobec Boga: Ecce – Fiat – Magnificat – Adveniat.

Maryja jako Służebnica Pańska w momencie Zwiastownia jest dla nas przykładem dspozycyjności, gotowości pełnienia woli Bożej  oraz wcielania Słowa Bożego w codzienne życie. Maryja jest zasłuchana w Słowo Boże, całkowicie z Jezusem zjednoczona, staje się brzemienna mocą tego Słowa, rodzi Boga w świecie i dla świata – jest Bogu wierna aż po krzyż, jest  najwierniejszą „Służebnicą Bożego Miłosierdzia”. Rodzi i daje światu Boga.

Na wzór Maryi charakteryzujemy się dyspozycyjnością wobec Boga, przede wszystkim w wiernym słuchaniu i realizowaniu Jego Słowa, dyspozycyjnością na potrzeby kapłanów w realizacji ich misji duszpasterskiej oraz dyspozycyjnością na potrzeby bliźnich, która oznacza pełną miłości i miłosierdzia gotowość w przynoszeniu ulgi w ich duchowych i materialnych nędzach.  Trwamy  w miłosnym dialogu z Bogiem, by później być w świecie narzędziami Bożego Miłosierdzia.

Uroczystość Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny 25 marca jest to najważniejsze święto dla naszego instytutu- święto naszej duchowości - maryjnej. Zwiastowanie to wielka tajemnica miłości i miłosierdzia samego Syna Bożego, który staje się Synem człowieczym przyjmując ciało w najczystszym łonie Maryi Dziewicy za sprawą Ducha Świętego. To właśnie do Niej przychodzi Anioł Gabriel by zwiastować Jej, że to na Niej spełnią się obietnice proroków, a Jej Syn, którego pocznie w cudowny i dziewiczy sposób będzie błogosławoiony przez wszystkie pokolenia, bo wybawi swój lud od jego grzechów. Anioł Gabriel mówi do Niej "Bądź pozdrowiona łaski pełna Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami" (Łk 1,28) " oraz "Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus" (Łk  1,31).

Zobaczmy jednak, jaka jest Jej postawa wobec niemożliwej do zrozumienia, Boskiej propozycji? Jej jedyną odpowiedzią są słowa: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa"  (Łk 1,38). Dziewica choć nie rozumie w pełni tych słów ufa i w miłosnej gotowości wypowiada swoje "tak" – fiat ( miłosna i wolna akceptacja woli Bożej, pogodna i pełna zgoda na wszystko czego Bóg od niej oczekuje). Maryja kiedy wypowiada swoją gotowość wypełnienia zamiarów Bożych wyraża akt wiary ponieważ nie widzi i nie słyszy bezpośrednio swego Pana, ale przyjmuje przesłanie Boże. Wierzy słowu Boga skierowanego Jej przez posłańca Bożego. Na owo słowo: "...tak, niech mi się stanie według Twego Słowa" Bóg - Syn Boży przychodzi do łona Dziewicy. On Sam Syn Boży przychodzi dla zbawienia rodzaju ludzkiego, dla zbawienia Ciebie i mnie.

W momencie zwiastowania rozpoczyna się urzeczywistnianie wiecznego planu Ojca, planu miłości wobec ludzkości "...która jęczy w bólach rodzenia" (Rz 8,22b), Ojca, który kocha i jest miłosierny dla swoich dzieci. Przy zwiastowaniu, w momencie Wcielenia widać całe piękno Maryi, która świadomie i dobrowolnie z radosnym "tak" na ustach, ofiarowała swoje życie Bogu, oddając się całkowicie na Jego służbę (Oto ja Służebnica Pańska), na służbę Bożemu Miłosierdziu, które objawia się wobec świata w tajemnicy Wcielenia i Odkupienia.

Tak jak Maryia wypowiedziała swoje "tak" na zamysły Boże, wolę Bożą względem Niej, tak my jako "Służebnice Bożego Miłosierdzia" swoje "tak" nieustannie, codziennie w każdej chwili staramy się wypowiadać nie tylko słowem ale i życiem. Każde wydarzenie, każda chwila ma być ukierunkowana  na to "tak" Bogu, nie tylko w chwilach radości ale smutku i doświadczeń. Niech  się wypełni, dokona tak jak Ty Panie chcesz a nie ja. Ja jestem do Twojej dyspozycji, jestem i żyję dla Ciebie. Twoja wola dla mnie jest najważniejsza - "Moim pokarmem jest czynić Twoją wolę mój Boże" Hebr  10,9. Aby  znać wolę Bożą należy czytać, rozważać, medytować Słowo Boże tak jak Maryja- rozważała w sercu. w swojej postawie Maryja uczy nas, iż wewnętrzna dyspozycyjność, miłosna gotowość i otwarcie się na przyjęcie Życia, Słowa i woli Bożej w sobie, jest podstawowym warunkiem naszej świętości w służbie braciom dla chwały Boga.

Pokora, czystość i miłosierdzie to cechy, którymi odznaczają się Służebnice wobec bliźniego. Szczególnie jesteśmy posłane do tych braci, którzy znajdują się w trudnościach duchowych, materialnych, fizycznych?

Macierzyństwo duchowe pełnimy też wobec braci kapłanów, którzy są wyczerpani, czy atakowani przez złego (por. Art. 7-9 konstytucji).

Macierzyństwo duchowe rodzi się z czystego serca, wolnego, otwartego na działanie Ducha z hojnością wobec Bożych planów i dyspozycyjnością w ich realizacji. Przyjęte i umiłowane Słowo Boga przygotowuje nas i prowadzi do pełnego przeżycia najważniejszego momentu dnia – złożenia na ołtarzu wraz z najwyższą ofiarą Chrystusa nas samych i wszystkiego, co w danym dniu On sam złożył w nasze serca.

Jan Paweł II w Vita Consecrata pisze: „życie konsekrowane (…) ma świadomość, że przylgnięcie do Chrystusa, do Jego „życia w ubóstwie i dziewictwie” LG 46 oznacza także naśladowanie życia Maryi” LG nr 28 . Przypominając zaś o konieczności kontemplacji oblicza Chrystusa wskazał na Maryję jako niezawodną przewodniczkę na naszej drodze” .

Powołanie do życia konsekrowanego jest tajemnicą Bożej miłości. Dlatego patrzymy na Maryję, która tak wspaniale umiała się odnaleźć w przestrzeni Bożej Miłości. w czasie Zwiastowania „została wprowadzona w niezgłębioną tajemnicę jaką jest Bóg żywy: Ojciec, Syn i Duch Święty”. Wówczas na dar powołania odpowiedziała:” Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa” Łk 1,38 w tajemnicy objawiającego się Boga odnalazła siebie jako pełną łaski czyli szczególnie umiłowaną, powołaną. Maryja przyjęła życiowe powołanie jako dar i uczyniła z niego miejsce i czas dziękczynienia Bogu. Jej FIAT ściśle łączy się z Magnificat świadomość wybrania i obdarowania rodzi postawę radykalnej pokory i radosnej wdzięczności, a zarazem wewnętrznego pragnienia, aby pozostać wierną  "miłości wybrania".

Początkiem życia konsekrowanego jest zdumienie się Bogiem, zafascynowanie NIM, zachwyt pięknem Boga. Przykład takiej postawy widzimy u Maryi. Odkrywamy ją jako starszą Siostrę i razem z Nią przeżywamy podobne doświadczenie Boga. Maryja uczy nas w jaki sposób stać przed obliczem Boga. Na jej przykładzie widzimy, że człowiek nie jest panem samego siebie, że otrzymawszy wszystko darmo i bezinteresownie powinien ze swej strony dać samego siebie, aż do całkowitej ofiary ze swego życia. Każda z nas czuje się wezwana do przekraczania samej siebie. w dialogu z aniołem zwiastowania Dziewica z Nazaretu słyszy, że jest „pełna łaski”, że Pan jest z Nią. Odkrywa Bożą uprzedzającą miłość, której wszystko zawdzięcza. i oto ten Dawca proponuje Jej drogę niezwykła. Boży projekt przerasta Ją, nie jest zgodny z logika ludzka, ale odzwierciedla logikę Bożą, oparta na całkowitym zaufaniu samemu Architektowi, który obiecuje pomoc w realizacji projektu. Powołuje i prowadzi za rękę. Przyjąć Boże wezwanie, to powierzyć się w pełnej dyspozycyjności tajemnicy, która nas przerasta, zaakceptować racje i logikę, które umykają naszym możliwościom rozumienia, powiedzieć „tak” i wyruszyć w drogę niczego się nie obawiając

Niech duch Maryi będzie w każdej z nas byśmy wychwalały Chrystusa.

Maryja niech będzie naszą przewodniczką na drodze wiary, zaufania i czynienia miłosierdzia bliźnim.